Канонік Петро Миколайович
Народився 24 лютого 1990 року у Ковелі.
Навчався в школі №11. У Львівському університеті ветеринарної медицини та біотехнологій здобув спеціальність технолога виробництва і переробки продукції тваринництва.
Строкову військову службу проходив у м.Яворів на Львівщині.
У 2014 році, коли росія розпочала свою агресію, був мобілізований. Воював гранатометником штурмової роти у 24 окремій механізованій бригаді імені Короля Данила. Пройшов багато гарячих точок АТО: був учасником героїчної оборони Луганського аеропорту, брав участь у боях за селище Георгіївка та місто Лутугине. Нагороджений відзнакою Президента України «За участь в антитерористичній операції», нагрудним знаком «Учасник АТО».
У листопаді 2014 року одружився. Разом з дружиною виховував двох доньок.
Усі, хто знав Петра, кажуть, що він був турботливим татом, люблячим чоловіком, зразковим сім’янином, доброю, комунікабельною, щирою людиною. Багато читав, навіть на фронті.
У перший день повномасштабної війни пішов у Ковельський районний ТЦК та СП, 31 травня 2022 року був призваний у 100 бригаду ТРО. Перекваліфікувався зі штурмовика у бойового медика, адже мав відповідну освіту. Два з половиною роки рятував життя своїх побратимів. В останньому бою, бувши пораненим, до кінця виконував свою місію – евакуйовував хлопців з поля бою.
Був нагороджений почесним нагрудним знаком Головнокомандувача ЗСУ «За збережене життя», відзнакою командира 100 окремої бригади територіальної оборони України «За оборону рідного краю».
34-річний сержант Петро Канонік загинув 9 серпня 2024 року біля міста Торецьк Донецької області.
Похований на Алеї Героїв Ковельського міського кладовища.